พายุลูกใหญ่ทำให้ฉันต้องติดอยู่ที่บริษัทกับเพื่อนร่วมงาน

เช่นเคยนาฬิกาบนมือบอกว่าห้าโมงเย็นก็ถึงเวลาเลิกงาน แต่วันนี้อากาศแตกต่างออกไป พายุฝนฟ้าคะนองทำให้ฉันไม่สามารถก้าวออกจากบริษัทได้ รถไฟขบวนสุดท้ายประมาณ ออกเดินทาง ระหว่างทางทุกคนที่บ้านก็รอต้อนรับผมอยู่แต่สถานการณ์ของผมไม่ดีขึ้นเลยจริงๆ สำหรับผม วันนี้เป็นวันที่แย่ก็คิดแบบนั้น แต่กว่าจะรู้ว่าเพื่อนร่วมงานผม ก็ไม่ได้เช่นกัน กลับได้ก็เพราะพายุลูกนี้เท่านั้น ตอนนั้นจิตก็โล่งใจจากความคิดลบๆ แทน ด้วยคำพูดให้กำลังใจเพื่อนร่วมงานที่น่ารักคนนี้ คุยกันนานพอสมควร และตัดสินใจว่าจะอยู่ด้วยกันจนจบ